تعیین مسیر بهینه خطوط شبکه اتوبوسرانی با استفاده ازANP در محیط نرم‌افزارArcGIS جهت بهبود شاخص‌های مدیریتی و افزایش بهره‌وری سیستم

آنچه متخصصین حوزه حمل­ونقل جهان برروی آن اتفاق‌نظر دارند، دستیابی به الگوی حمل‌ونقل­پایدار در شهرها است. حمل‌ونقل‌همگانی تاحد زیادی به‌عنوان یک گزینه قابل‌اتکا برای حمل‌ونقل­پایدار درنظرگرفته می­شود. جهت افزایش سهمسیستم­های حمل‌ونقل­همگانیازسفرهایدرون‌شهری،لازم­استتااقداماتی جهت برنامه­ریزیبه­سمتبهبود مدیریتوافزایش بهره­وری آنانجام­گیرد. درهمین راستا، مهم‌ترینمرحلهدرروندبرنامه­ریزی این­حوزه، اصلاح و یا بازتعریف مسیر خطوط شبکه می­باشد. این فرایند به­عنوان مرحله­استراتژیک جهت مدیریت برنامه­­های بلندمدت شبکه شناخته­می­شود. این تحقیق به­بیان مدلی جهت تعیین مسیر­بهینه خطوط اتوبوسرانی باهدف افزایش میزان پوشش شبکه در سطح­شهر و کاهش تعداد خطوط موازی در خیابان­ها می­پردازد. بدین­جهت ابتدا تعداد9 پارامتر مؤثر که تأثیر آن‌هم در مسئله مسیریابی و هم در شرایط منطقه موردمطالعه دیده­شده­است، انتخاب­گردید. پارامترهای درنظر گرفته­شده شامل جمعیت­تحت­پوشش هرخط، مسافران ایستگاه­ها، نوع­معبر و عرض­عبوری آن، سطح­سرویس، سرعت ناوگان­اتوبوسرانی، تسهیلات­ایستگاه­ها، چگالی­دسترسی، کاربری­اراضی و طول­هرلینک می­شوند. سپس پارامترهای مذکور با توجه به میزان تأثیرگذاری بر مسئله، به­وسیله فرایند تحلیل­شبکه­ای و براساس نظر تعدادی از کارشناسان­خبره، وزن­دهی شده و پس‌ازآن وزن­های به‌دست‌آمده جهت انجام عملیات بهترین مسیر وارد برنامه تحلیل شبکه نرم­افزار ArcGIS می­شوند. به­جهت سنجش مدل از  داده­های شهرستان خمینی­شهر به­عنوان منطقه موردمطالعه استفاده‌شده­است. نتیجه، ایجاد شبکه­جدید با تغییر در مسیر 20خط از خطوط موجود درجهت افزایش 18هزارنفری میزان پوشش‌ شبکه و کاهش 22 کیلومتری طول همپوشانی خطوط می­باشد.